جدال با مدّعی در باب اخته کردن درویشان!
که فقیران بلای جان شده‌اند
یکی از این گروه روشنفکر
جای هرگونه فکر و معنی بکر،
گفت: "مشکل همین فقیران‌اند
معضل اصلی مدیران‌اند
اگر این قشر سرشکسته نبود
دولت این‌گونه ورشکسته نبود
چند دولت ره حیا گیرد
شب یارانه‌ها عزا گیرد
تا کی از مالیات بازاری
شود این قشر چاق و پرواری
سطح فرهنگشان فرومایه
عدّه‌ای کارمند دون‌پایه
نه سواد درست و درمانی
جاهلان‌اند و چاله‌میدانی
فحش‌ها می‌دهند بی‌پروا
از پدرکشتگی به امریکا
اکثریت اگرچه این‌هایند
عده‌ای لات بی‌سر و پایند
رأیشان در ترازوی سنجش
کم‌تر از رأی ماست در ارزش
نه خبردار از مدرنیته
عقلشان فارغ است از این حیطه
تا به کی یاوری کند دولت
هی گداپروری کند دولت
مردمی کاین‌چنین شلخته شوند
به‌تر آن است زود اخته شوند!
ژن ناقص نبودنش به‌تر!
بی‌محابا زدودنش به‌تر!
ما که قشر فهیم و والاییم
با پرستیژتر از این‌هاییم!..."
گفتمش بس کن این جفاکاری
چند از این یاوه‌های تکراری؟!
مردمان گر غنی و درویش‌اند
ریزه‌خواران همّت خویش‌اند
جای آنکه طبیبشان باشی
چند بر زخمشان نمک پاشی؟!
سروده های محمدرضا ترکی